Πάρτυ Γενεθλίων= Το καλύτερο μέρος ανίχνευσης Δυσκολιών Κοινωνικοποιήσης!!

Αλήθεια έχετε ποτέ παρατηρήσει το παιδί σας πώς συμπεριφέρεται όταν βρίσκεται με παιδάκια της ηλικίας του; Δεν υπάρχει καλύτερο μέρος από ένα παιδικό πάρτυ γενεθλίων! Ναι σωστά καταλάβατε! Πολλές φορές οι γονείς λόγω άγνοιας, δικαιολογούν κάποιες συμπεριφορές του παιδιού τους. Πιο κάτω παρουσιάζονται κάποιες συμπεριφορές οι οποίες θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε εάν το παιδάκι παρουσιάζει δυσκολίες στην κοινωνικοποίηση με απώτερο σκοπό να το βοηθήσουμε:

• Το παιδί επιλέγει να παίζει μόνο του,
• Δεν θέλει να πάει σε μέρη στα οποία βρίσκονται άλλα παιδιά όπως: παιχνιδότοποι, πάρκα,
• Το παιδί δεν ευχαριστιέται με την επαφή του με άλλα παιδιά,
• Αντέχει να παίζει στον ίδιο χώρο με άλλα παιδιά αλλά απλά συνυπάρχει μαζί τους χωρίς να αλληλοεπιδρά,
• Δεν παίρνει πρωτοβουλίες για παιχνίδι με τα άλλα παιδιά
• Του αρέσει να παίζει περισσότερο με ενήλικες ή παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας.

Συμβουλή προς τους γονείς: Η κοινωνικοποίηση αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ομαλής ανάπτυξης των παιδιών. Μην χάνεται λοιπόν ευκαιρία! Παρατηρήστε τον τρόπο με τον οποίο το παιδί σας συμπεριφέρεται και αλληλοεπιδρά μέσα στο κοινωνικό του περιβάλλον. Μιλήστε με την/τον νηπιαγωγό του ο οποίος θα σας ενημερώσει για το πώς συμπεριφέρεται το παιδί σας στο σχολικό περιβάλλον και τις σχέσεις του με τα άλλα παιδιά της τάξης. Σε περίπτωση που παρατηρηθούν δυσκολίες στον τομέα της κοινωνικοποίησης αποταθείτε σε κάποιο ειδικό ο οποίος θα μπορέσει να διερευνήσει τους λόγους και θα βοηθήσει το παιδί.

 

 



Μαρία Χούτρη

Ειδική Παιδαγωγός

Ομαλή εξέλιξη στην ηλικία των 4 ετών

Σύμφωνα πάντοτε με τους αναπτυξιολόγους ένα παιδί στην ηλικία των 4 ετών θα πρέπει να έχει αναπτύξει τις πιο κάτω δεξιότητες και συμπεριφορές:

• Αύξηση συγκέντρωσης,
• Αύξηση λεξιλογίου (1500 λέξεις),
• Χρησιμοποιεί σύνθετες προτάσεις των 4-5  λέξεων,
• Χρησιμοποιεί κατά την ομιλία του σωστή γραμματική και συντακτικό με ανάλογους χρόνους,
• Ξεφεύγει από το εδώ και τώρα (μιλά για φανταστικά ή υποθετικά θέματα)
• Παρατηρείται εξέλιξη στο παιδικό σχέδιο
• Εμπεδώνει και αυτοματοποιεί έννοιες π.χ. προ-μαθηματικές έννοιες, χρώματα, σχήματα,
• Χρησιμοποιεί σωστά το ψαλίδι,
• Παρατηρείται ανάπτυξη της λεπτής κινητικότητας που απαιτείται για την γραφή,
• Χρησιμοποιεί χρονικές έννοιες π.χ. το πρωί, πριν, μετά,
• Αύξηση ανεξαρτικοποίησης,
• Μείωση εγωκεντρικού σταδίου,
• Κατάκτηση και αυτοματοποίηση των περισσότερων ήχων.

Συμβουλή προς τους γονείς: Η ηλικία του νηπιαγωγείου (2-4 ετών), αποτελεί την πιο σημαντική περίοδο στη ζωή ενός παιδιού. Το νηπιαγωγείο, ως σχολικό πλαίσιο είναι εκείνο που θα δώσει τις βάσεις της εκπαίδευσης για το παιδί. Θα του διδάξει δηλαδή, τις τεχνικές και τις δεξιότητες για να προσεγγίσει το παιδί στη συνέχεια την γνώση. Για το λόγο αυτό, η επιλογή του νηπιαγωγείου θα πρέπει να γίνεται με πολύ προσοχή.

Μερικές φορές οι γονείς, ίσως δεν δίνουν την απαραίτητη σημασία στις επισημάνσεις των νηπιαγωγών με αποτέλεσμα να μην παρέχεται στο παιδί κατάλληλη και έγκαιρη στήριξη και να επέρχονται δυσκολίες τόσο στο μαθησιακό επίπεδο του παιδιού όσο και στην αυτοπεποίθηση του. Το γεγονός αυτό θα δυσκολέψει μελλοντικά το παιδί, τόσο στις σχολικές του αποδόσεις, όσο και στο κοινωνικό του περιβάλλον.

 

 

Μαρία Χούτρη
Ειδική Παιδαγωγός

Ομαλή εξέλιξη στην ηλικία των 5 ετών (προδημοτική)

Στην ηλικία των 5 ετών το παιδί σύμφωνα με τους αναπτυξιολόγους, θα πρέπει να έχει αναπτύξει τις πιο κάτω δεξιότητες:

• Συνεχής αύξηση στο εκφραστικό λεξιλόγιο ( πάνω από 2000 λέξεις ),
• Ενασχόληση με σύνθετες μαθηματικές έννοιες (π.χ έχω 2 μήλα εάν μου δώσεις ακόμα 1 θα έχω; )
• Κατανοεί και χρησιμοποιεί πολύπλοκες έννοιες π.χ. χρονικές, χωρικές,
• Χρησιμοποιεί πολύπλοκες προτάσεις και μπορεί να διηγηθεί με σωστή οργάνωση της σκέψης μια ιστορία ή κάποιο περιστατικό,
• Απαντά ερωτήσεις με διπλό σκέλος,
• Αντιγράφει σχήματα, γράμματα, λέξεις,
• Αρθρώνει σωστά όλους τους ήχους της γλώσσας μας,
• Κατάκτηση της φωνολογικής ενημερότητας (π.χ. α όπως λέμε αστέρι)
• Αντιλαμβάνεται τη σχέση προφορικού και γραπτού λόγου,
• Είναι σε θέση να δουλέψει σε πλαίσιο ομάδας χωρίς δυσκολία.

Ο/η νηπιαγωγός του παιδιού είναι το κατάλληλο άτομο να σας ενημερώσει εάν υπάρχουν τυχόν δυσκολίες ή αδυναμίες στη επίτευξη των πιο πάνω δραστηριοτήτων/ δεξιοτήτων. Μην διστάσετε να τον/την ρωτήσετε για την πρόοδο του παιδιού σας.

Ας μην ξεχνάμε... ότι με την έγκυρη παρέμβαση μπορούμε να προλάβουμε μελλοντικές δυσκολίες κατά την είσοδο του παιδιού στο δημοτικό σχολείο!

 

 

Μαρία Χούτρη

Ειδική Παιδαγωγός

Πώς μπορεί ο βαθμός στον οποίο μια σωματική αναπηρία είναι εμφανής να επηρεάσει την αυτοαντίληψη, την κοινωνική ανάπτυξη και το επίπεδο ανεξαρτησίας του παιδιού;

Παιδιά με εμφανή σωματικές ή κινητικές αναπηρίες αποτελούν μια ετερογενή ομάδα όσον αφορα την αυτοαντίληψη, την κοινωνική τους ανάπτυξη και το επίπεδο ανεξαρτησίας τους. Υπάρχουν πολλές διαφορές ανάμεσα τους, οι οποίες εξαρτούνται από το είδος και το βαθμό των διαταραχών αλλά και από πολλούς άλλους παράγοντες , όπως η οικογένεια, η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση, το σχολικό και το κοινωνικό περιβάλλον κ.α.

Κάποια από τα παιδιά αυτά καταφέρνουν να προσαρμοστούν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν λόγω σοβαρών κινητικών περιορισμών. Κάποια άλλα παιδιά μπορεί να χρειαστούν περισσότερη βοήθεια για να το πετύχουν αυτό.

Για να μπορέσουν τα παιδιά με εμφανή σωματική αναπηρία να ενταχθούν μέσα στην κοινωνία πρέπει να αποκτήσουν με την κατάλληλη εκπαίδευση δεξιότητες αυτοπροσδιορισμού, μετέχοντας έτσι σαν ισότιμα μέλη στη διαδικασία βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης και απασχόλησης τους, πράγμα που θα τους βοηθήσει στην μετέπειτα πορεία της ζωής τους. Κάποια από τα παιδιά αυτά μεγαλώνοντας θα μπορέσουν να αποκατασταθούν επαγγελματικά και οικογενειακά, ενώ κάποια άλλα θα παραμείνουν στο σπίτι υποστηριζόμενα από άλλους.

Είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά αυτά, να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον ( οικογενειακό και κοινωνικό) το οποίο θα τους παρέχει υποστήριξη και κατανόηση. Τα παιδιά αυτά δεν έχουν ανάγκη την λύπηση ή τη συμπόνια. Τα παιδιά αυτά έχουν την ανάγκη να τα κατανοήσουν και να τα στηρίξουμε σε κάθε τους στάδιο.

Το οικογενειακό περιβάλλον είναι αυτό που αρχικά θα πρέπει να στηρίξει το παιδί που παρουσιάζει σωματική αναπηρία. Η οικογένεια θα πρέπει να βοηθήσει το παιδί στο να αντιληφθεί ότι δεν αποτελεί « λάθος της φύσης» και να το βοηθήσει να προσαρμοστεί με τις δικές τους ιδιαιτερότητες και δεξιότητες. Για να επιτευχθεί όμως αυτό θα πρέπει και οι ίδιοι οι γονείς του παιδιού να συμβουλευτούν κάποιο ειδικό ( ψυχολόγο), ο οποίος θα τους παρέχει στήριξη για να μπορέσουν να κατανοήσουν την κατάσταση.

Στην συνέχεια, θα πρέπει να συμβουλευτούν κάποιους ειδικούς ( παιδίατρο, εργοθεραπευτή, φυσιοθεραπευτή, εκπαιδευτικό), οι οποίοι θα τους κατευθύνουν για την προσαρμογή του παιδιού τόσο στο σχολικό, όσο και στο κοινωνικό περιβάλλον γενικότερα. 

Όσο καλύτερη είναι η συνεργασία των γονιών του παιδιού με τους ειδικούς επί του θέματος, τόσο πιο ομαλή θα είναι και προσαρμογή του παιδιού. Η εικόνα που θα αποκτήσει το παιδί για τον εαυτό του εξαρτάται από τον κοινωνικό του περίγυρο. Όσο περισσότερη στήριξη έχει το παιδί από τους γύρω του, τόση περισσότερη θα είναι και η ‘εσωτερική του δύναμη’ και η θέληση του για να πετύχει στους στόχους που θα θέσει το ίδιο στη ζωή του.

Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα που έχουμε δει στην καθημερινότητα μας. Καθηγητές σε αναπηρικό καροτσάκι, κοριτσάκι το οποίο έχει ένα πόδι εκ γενετής να λαμβάνει μέρος σε διαγωνισμό χορού και άλλα άπειρα παραδείγματα. Παραδείγματα τα οποία αποτελούν μάθημα ζωής για όλους μας. Και το σημαντικότερο είναι ότι τα άτομα αυτά είναι ευτυχισμένα παρά τις σωματική τους αναπηρία.

Οι ικανότητες των ατόμων καθώς και τα όρια που τίθενται, σχετίζονται με την κοινωνική οργάνωση και όχι με την αναπηρία. Για τον λόγο αυτό, θα πρέπει η ίδια η κοινωνία να κατανοήσει ότι τα περισσότερα προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν τα άτομα με σωματικές αναπηρίες και γενικότερα με ειδικές ανάγκες προέρχονται από τις αλληλεπιδράσεις που ορίζει η κοινωνική οργάνωση.

Συμπερασματικά, η αυτοαντίληψη, η κοινωνική ανάπτυξη και το επίπεδο ανεξαρτησίας του παιδιού εν συνεχεία του ενήλικα εξαρτάται από το κοινωνικό περιβάλλον του. Όσο πιο υγιές είναι το περιβάλλον που μεγαλώνει ένα άτομο με σωματικές αναπηρίες, τόσο καλύτερη θα είναι και η εικόνα που θα αναπτύξει το άτομο αυτό για τον εαυτό του και τις ικανότητες του.

   

Μαρία Χούτρη
Ειδική Παιδαγωγός

Τί προκαλεί την επιθετική συμπεριφορά στα παιδιά;

Όσον αφορά την επιθετική συμπεριφορά κατά την παιδική ηλικία υπάρχουν πολλές θεωρίες και έρευνες οι οποίες έχουν προσπαθήσει να δώσουν εξηγήσεις. Για παράδειγμα, η απογοήτευση και ο θυμός είναι δύο συναισθήματα που έχουν συνδεθεί κατά καιρούς με την επιθετική συμπεριφορά. Και πάλι όμως, δεν αντιδρούν όλα τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο όταν βιώνουν ένα ανάλογο συναίσθημα. 

Η αυστηρή και συχνή τιμωρία έχει επίσης συνδεθεί με την επιθετική συμπεριφορά. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα ερευνών, όταν ένα παιδί τιμωρείται για επιθετικές συμπεριφορές, μπορεί να μειώσει την επιθετικότητα στο σπίτι, αλλά γίνεται πιο επιθετικό σε χώρους εκτός σπιτιού π.χ. στο σχολείο. Σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε επίσης, ότι γονείς οι οποίοι χρησιμοποιούν τη σωματική τιμωρία αυξάνουν σε σημαντικό βαθμό την επιθετικότητα του παιδιού τους.

Το πιο ισχυρό πρότυπο συμπεριφοράς για τα παιδιά είναι αρχικά οι γονείς. Όταν τα παιδιά παρατηρούν επιθετική συμπεριφορά στο σπίτι, είναι πιθανότερο ότι θα την μιμηθούν. Η οποιαδήποτε θετική ή αρνητική αλληλεπίδραση των μελών της οικογένειας επηρεάζει τη μάθηση της επιθετικότητας. Τα παιδιά μιμούνται τη συμπεριφορά των ενήλικων και τον τρόπο που χειρίζονται το θυμό, την λύπη ή την απογοήτευση τους.

Αν και οι γονείς και το στενό οικογενειακό περιβάλλον των παιδιών είναι τα πιο ισχυρά πρότυπα και μοντέλα συμπεριφοράς έχουν διαπιστωθεί επίσης ότι τα πρότυπα της τηλεόρασης, τα βίαια τηλεοπτικά προγράμματα και τα βίαια ηλεκτρονικά παιχνίδια συντελούν και αυτά στην επιθετική συμπεριφορά.  

 

Μαρία Χούτρη

Ειδική Παιδαγωγός

 

Προσέγγιση ενίσχυσης εναλλακτικής επικοινωνίας - Το Γλωσσικό Πρόγραμμα ΜΑΚΑΤΟΝ

Το Πρόγραμμα ΜΑΚΑΤΟΝ είναι ένα γλωσσικό σύστημα γλωσσικής ανάπτυξης και εναλλακτικής επικοινωνίας. Σχεδιάστηκε από τη Βρετανίδα λογοπεδικό Margaret Walker το 1978, με σκοπό να παρέχει λειτουργική επικοινωνία και να ενθαρρύνει τη γλωσσική ανάπτυξη και τις δεξιότητες ανάγνωσης και γραφής μέσα από τη συνδυασμένη χρήση των χειρονομιών /«νοημάτων», των συμβόλων και της ομιλίας.

Το συγκεκριμένο Πρόγραμμα, έχει προσαρμοστεί και χρησιμοποιείται σε περισσότερες από 40 χώρες με πολύ διαφορετικούς πολιτισμούς. Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1992, μέσω του Πανελλήνιου Συλλόγου των Λογοπεδικών. Τα νοήματα που χρησιμοποιούνται από το ΜΑΚΑΤΟΝ-ΕΛΛΑΣ, προέρχονται από την Ελληνική Νοηματική Γλώσσα, όπως άλλωστε συμβαίνει και σε κάθε χώρα, από της οποίας την νοηματική γλώσσα των κωφών δανείζεται τα νοήματα του από το ΜΑΚΑΤΟΝ.

Σύμφωνα με το πνεύμα της πολυαισθητηριακής προσέγγισης του προγράμματος  (δηλαδή χρήση νοημάτων, συμβόλων και ομιλίας) τα σύμβολα χρησιμοποιούνται για παιδιά και ενήλικες με ή χωρίς σωματική αναπηρία, για την ανάπτυξη της δομής της γλώσσας αλλά και για την ανάπτυξη προαναγνωστικών δεξιοτήτων που θα αποτελέσουν τη γέφυρα για την επίτευξη της εφαρμογής της κλασσικής μεθόδου, ανάγνωσης, όταν αυτή κρίνεται δυνατή.     

Τα σύμβολα του ΜΑΚΑΤΟΝ παρέχουν τη δυνατότητα του άμεσου και απτού χειρισμού της γλώσσας, από τα παιδιά και τους ενήλικες που παρουσιάζουν διαταραχές στην επικοινωνία, βοηθώντας ιδιαίτερα στον τομέα της δόμησης της γλώσσας και διευκολύνοντας την κατανόηση των μερών του λόγου που την αποτελούν. Τα σύμβολα επίσης, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τις ανάγκες χρήσης του προγράμματος ως εναλλακτικό μέσο επικοινωνίας.

Η κριτική που δέχεται το ΜΑΚΑΤΟΝ ως προς τη χρήση του σε άτομα με αυτισμό αφορά κυρίως στην ύπαρξη και χρήση των νοημάτων στην εφαρμογή του προγράμματος. Εξαιτίας της αποτυχίας της εκπαίδευσης των παιδιών με αυτισμό στη νοηματική γλώσσα, τη δεκαετία του 1980, θεωρείται ακόμη ακατάλληλη πρακτική η χρήση οποιασδήποτε μορφής κινηματικής γλώσσας με στόχο την ανάπτυξη της επικοινωνίας.

Σύμφωνα όμως με την ιδρυτή του, το ΜΑΚΑΤΟΝ, δεν είναι νοηματική γλώσσα. Είναι γλωσσικό πρόγραμμα το οποίο έχει σαν στόχο την ανάπτυξη της επικοινωνίας και του λόγου είτε ακολουθώντας την αναπτυξιακή πορεία του ατόμου, είτε βρίσκοντας εναλλακτικούς τρόπους για την προώθηση τους. Το ΜΑΚΑΤΟΝ, δεν διδάσκει νοήματα αλλά χρησιμοποιεί συμπληρωματικά τα νοήματα σε συνδυασμό με την προφορική ομιλία με κύριο στόχο την αύξηση της κατανόησης του λόγου από το άτομο με δυσκολίες στην επικοινωνία. Αν το ίδιο το άτομο βρει βοηθητική και αποτελεσματική τη χρήση των νοημάτων και τα χρησιμοποιεί κατάλληλα εξυπηρετώντας τις επικοινωνιακές του ανάγκες, τότε τα νοήματα μπορεί να παραμείνουν ως τρόπος εναλλακτικής επικοινωνίας. Στην αντίθετη περίπτωση, τα νοήματα συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται από τους επικοινωνιακούς συνεργάτες για να υποστηρίξουν την καλύτερη κατανόηση του προφορικού λόγου.       

 

Μαρία Χούτρη

Ειδική Παιδαγωγός

Προσέγγιση ενίσχυσης εναλλακτικής επικοινωνίας- Το σύστημα PECS

Αρκετά παιδιά με αυτισμό δεν χρησιμοποιούν καθόλου λόγο. Ως επίπτωση αυτού, είναι απαραίτητο να βρούμε ένα τρόπο για να τα βοηθήσουμε να επικοινωνήσουν τουλάχιστον τις βασικές τους ανάγκες.

Το PECS (Picture Exchange Communication System- Επικοινωνιακό Σύστημα Ανταλλαγής Εικόνων), αναπτύχθηκε το 1994 από τους Bondy και Frost ως ένα συγκεκριμένο πακέτο εκπαίδευσης σε ενισχυτική εναλλακτική επικοινωνία που απευθύνεται σε παιδιά και ενήλικες με αυτισμό που δεν έχουν λόγο και άλλες επικοινωνιακές δεξιότητες προκειμένου να εκκινήσουν την επικοινωνία.

To PECS χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο Πρόγραμμα Αυτισμού του Delaware, και κέρδισε παγκόσμια αναγνώριση διότι έδωσε έμφαση στην έναρξη της επικοινωνίας ανάμεσα στα άλλα συστατικά της. .

Απώτερος σκοπός του προγράμματος είναι να μάθουν τα παιδιά πώς να κάνουν σχόλια και να απαντούν ευθέως σε ερωτήσεις.

Οι έξι φάσεις της εκπαίδευσης του PECS είναι:

• Στάδιο 1: οι μαθητές μαθαίνουν να ανταλλάσσουν μια εικόνα για κάποιο αντικείμενο ή δραστηριότητα που επιθυμούν πραγματικά.
• Στάδιο 2: χρησιμοποιώντας ακόμη μεμονωμένες εικόνες, οι μαθητές μαθαίνουν να γενικεύουν τη νέα τους δεξιότητα χρησιμοποιώντας την σε διαφορετικά μέρη, με διαφορετικούς ανθρώπους και σε διάφορες αποστάσεις.
• Στάδιο 3: οι μαθητές μαθαίνουν να επιλέγουν ανάμεσα σε δύο ή περισσότερες εικόνες για να ζητήσουν κάθε φορά κάποιο επιθυμητό αντικείμενο ή δραστηριότητα. Οι εικόνες τοποθετούνται μέσα σε ένα βιβλίο επικοινωνίας (με κρίκους και λωρίδες Velcro), όπου φυλάγονται οι εικόνες και αφαιρούνται εύκολα για επικοινωνία.
• Στάδιο 4: οι μαθητές μαθαίνουν να δομούν απλές προτάσεις πάνω σε μια αποσπώμενη βάση χρησιμοποιώντας μια εικόνα «θέλω» μαζί με την εικόνα του αντικειμένου που επιθυμούν.  Κατά το στάδιο αυτό, οι μαθητές μαθαίνουν να διευρύνουν τις προτάσεις τους προσθέτοντας επίθετα, ρήματα και προθέσεις.
• Στάδιο 5: οι μαθητές μαθαίνουν να χρησιμοποιούν το PECS για να απαντούν στην ερώτηση «τι θέλεις;».
• Στάδιο 6: κατά το στάδιο αυτό οι μαθητές διδάσκονται να κάνουν τα σχόλια όταν ερωτώνται: «Τι βλέπεις;», «Τι ακούς;» και «Τι είναι αυτό;». Μαθαίνουν επίσης να συνθέτουν προτάσεις που αρχίζουν με τις λέξεις «Βλέπω», «Ακούω», «Νιώθω» κ.τ.λ.

Το PECS διδάσκει ουσιαστικά ένα παιδί να ανταλλάσσει μια φωτογραφία/ εικόνα του επιθυμητού αντικειμένου με ένα δάσκαλο, ο οποίος ανταποκρίνεται άμεσα στο αίτημα αυτό. Δεν χρησιμοποιούνται λεκτικές προτροπές, οπότε η εκκίνηση είναι άμεση και αποφεύγεται η εξάρτηση από βοηθήματα. Στη συνέχεια τα παιδιά μαθαίνουν να διακρίνουν διάφορα σύμβολα και να τα τοποθετούν όλα μαζί προκειμένου να δομήσουν απλές «προτάσεις». Τα παιδιά διδάσκονται να κάνουν κάποια σχόλια ή να ρωτάνε άμεσα αυτό που θέλουν.

Χρησιμοποιείται συνήθως συμπληρωματικά με άλλα εκπαιδευτικά προγράμματα όπως το TEACCH, το οποίο χρησιμοποιεί εικόνες εδώ και πάρα πολλά χρόνια για να βοηθήσει τα παιδιά τα οποία δεν έχουν λόγο και αποτέλεσε ουσιαστικά το εφαλτήριο για την ανάπτυξη του PECS.



 

Μαρία Χούτρη

Ειδική Παιδαγωγός

Παρέμβαση στον αυτισμό μέσω του προγράμματος TEACCH

Το Πρόγραμμα TEACCH, δημιουργήθηκε από τον Eric Schopler, στο Πανεπιστήμιο στης Βόρειας Καρολίνας και έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο.    Βασικό σκοπό της εκπαίδευσης που παρέχει το TEACCH (Treatment and Education of Autistic and related Communication Handicapped Children), αποτελεί η βελτίωση των δεξιοτήτων του παιδιού σε όλους τους τομείς ανάπτυξης και η τροποποίηση του φυσικού περιβάλλοντος του παιδιού, ώστε να καταστεί «φιλικό» προς τη διαταραχή του αυτισμού (Harris et al., 2005).  Το TEACCH στηρίζεται στη χρήση δομημένης διδασκαλίας, η οποία επιτυγχάνεται μέσω της χρήσης διαφορετικών τύπων οπτικής βοήθειας, όπως τα ημερήσια προγράμματα και τα προγράμματα ατομικής εργασίας, η φυσική δόμηση του χώρου της τάξης και η οπτική δόμηση του χώρου εργασίας και των δραστηριοτήτων ( Harris et al., 2005, Smith, 1999).

 

Μαρία Χούτρη

Ειδική Παιδαγωγός